PIEMONTE
Tekst en foto's: Herman van Voorst
Voor de 90ste keer wordt de "International Alba White Truffle Fair" gehouden. Witte truffels en befaamde wijnen uit Piemonte staan daar centraal.
Zo maar weer een mooie aanleiding om in dit jaargetijde naar het milde zuiden af te reizen. Piemonte, de bakermat van Slow Food! Niet zo verwonderlijk overigens. Enogastronomia lijkt in Piemonte te zijn uitgevonden. "Eno" staat voor wijn en "gastronomia" voor lekker eten. De keuken is hier eenvoudig, gevarieerd en smakelijk. Pollenzo huisvest zelfs de "universiteit van de smaak". Wordt dit dan een culinair reisje?
Het is Corona-tijd. Als we Italië binnenrijden worden we geacht binnen 48 uur een snel-test te laten uitvoeren. Eerst worden we van het kastje naar de muur gestuurd. Uiteindelijk belanden we op zaterdagochtend bij een huisarts die ons binnen 10 minuten laat zien dat we geen gevaar opleveren voor de volksgezondheid. De snel-test is een Nederlands produkt! Wel even €40 p.p aftikken.
De Truffel Fair is een gastronomische happening met wereldfaam. Voordat we de kassa passeren wordt nog wel even onze lichaamstemperatuur gesjekt. De organisatie is allert, en dat is prima.
We kopen een premium-ticket en kunnen zo overal wijntjes proeven die lokale wijnboeren onder de aandacht van de bezoekers brengen. Het is niet druk zodat er voldoende tijd is om rustig te proeven en te kletsen.
Maar eerst langs de vele standjes met de uitgestalde truffels. Die worden gekoesterd als zijn het de meest exclusieve delicatessen die moeder aarde voortbrengt. Van alle truffels heeft de witte de beste smaak.
De truffel is in feite een zwam die ondergronds tussen de wortels van bepaalde boomsoorten groeit. Ze dragen geurstoffen die vooral varkens erg aantrekkelijk vinden. Niet voor niets dus dat varkens werden ingezet om ze op te sporen. Vervelend bijverschijnsel is, dat varkens deze lekkernij het liefst zelf opeten. Lijkt me logisch, toch? Om te voorkomen dat veel opgespoorde truffels in de buikjes van de varkens verdwijnen worden tegenwoordig goed getrainde honden ingezet.
Onder het motto: "nu we er toch zijn" gaan we vervolgens uitgebreid snoepen van de lekkere wijntjes. Piemonte is de thuishaven van grote wijnen als de Barolo en de Barberesco. Ook de Barbera behoort tot deze groep fameuze kwaliteitswijnen. Nou, zo te zien hebben ze er hier ruim voldoende van. Het aanbod is groot. Wat zullen we vannacht lekker slapen!
We hebben een tafel gereserveerd bij Casa Nicollini nabij het stadje Barberesco. We laten ons vanavond culinair verwennen met gerechten waar de witte truffel deel van uitmaakt. De maaltijd laten we opleuken, hoe kan het ook anders, met een mooi glas wijn.
We moeten eerst een truffel kiezen. Dan wordt deze aan tafel secuur gewogen. Het gewicht bepaald in "hoge" mate de uiteindelijke prijs van het gerecht. De serveerster schaaft de truffel boven onze borden en elegant laat zij de flinterdunne schaafsels op onze gerechten landen. Buon Appetito!
Piemonte betekent letterlijk "aan de voet van de berg", een verwijzing naar de Alpen. Dit stukje Italië leent zich goed voor mooie wandelingen. Fietsen is voor de liefhebber ook een optie. De tijd lijkt in dit landschap met kastelen en middeleeuwse dorpjes stil te staan. Er is een respectabel aantal Nat. Parken waarvan wij o.a. het Riserva Naturale Ciciu del Villar bezoeken.
De mooiste vallei is wellicht "Val Maira", één van de vele gesloten valleien. Dat betekent dat het uiteindelijk een doodlopende weg is. Val Maira kent vele mooie plekjes en zijn allemaal met de auto goed bereikbaar. We besluiten nog een uitstapje naar het bergdorp Elva te maken. In het kerkje daar zijn bijzondere fresco's te zien.
Vanuit de vallei slingert zich een 17-kilometer lange weg naar boven. De weg is smal, soms behoorlijk stijl ook. Je hoopt dat er vandaag nu eens geen tegenliggers opduiken. Onderweg worden we getrakteert op mooie vergezichten. Het zonnige weer nodigt uit tot een flinke wandeling. Herfsttinten voeren in de bossen nu de boventoon. Wat hoger zijn het de lariksen die van kleur zijn verschoten en op het punt staan hun naalden te verliezen.
Het kerkje "La Chiesa di Santa Maria Assunta" is snel gevonden. Typisch van bouw met een voorportaal gedragen door zuilen. De fresco's uit de 15e eeuw zijn fraai. We wanen ons in het centrum van de renaissance. Geen vertederende, klungelige schilderingen, maar meesterwerken van de Vlaming Hans Clemer.
De reis is niet compleet als we ook niet nog bij een paar wijnmakers aanschuiven. Allereerst een bezoek aan Cascina del Pozzo in Castellinaldo. De eigenaar hebben we leren kennen op de Fair in Alba. Bijzonder leuke ontvangst. Natuurlijk nippen we hier enkele keren van de wijn. Een bezichtiging van het bedrijf volgt en uiteraard kopen we een paar doosjes wijn. Nu maar hopen dat ze thuis net zo lekker smaken.
Bij wijnmaker Bartelomeo is het ontvangst niet minder. Hartelijkheid alom. Zelfs Nonna (91) is van de partij en wil van ons bezoek niets, maar dan ook niets missen . Ook hier proeven we verschillende types wijn. Na afloop vinden we dat autorijden niet meer verstandig is. We blijven met de campers op het erf overnachten. De volgende morgen nemen we afscheid, niet voordat ook hier enkele wijnen van eigenaar zijn gewisseld.
Zo toeren we een aantal dagen door het mooie, veelzijdige Piemonte. Het weer is ons alle dagen goed gezind. In Saluzzo bezoeken we Castello di Manta, misschien wel het mooiste juweel van de regio. Dat heeft het robuuste kasteel dan vooral te danken aan de wel erg bijzondere muurschilderingen in één van de zalen: een stoet van 18 helden en heldinnen gekleed in kostbare kostuums uit de 15e eeuw.
We parkeren voor de nacht in een villawijkje net buiten het centrum en wandelen 's-avonds naar een plaatselijk goed bekend staande Trattoria. Danilo is hier de uitbater; een geboren gastheer! We laten hem en zijn staf bepalen wat we gaan eten. Gesmuld, dat hebben we.