The Call of the Grayling

Tekst en foto's: Herman van Voorst

 

Noorwegen en Zweden zijn gezegend met veel rivieren en daarin een mooi bestand aan forel. Het aandeel vlagzalm of zoals vliegvissers zeggen, "Grayling", is misschien nog wel imposanter. Vanuit Europa trekken ieder jaar zodra de jacht op de salmoniden weer is geopend vliegvissers naar deze paradijselijke visgronden. 

 

Gedrieën reden we deze monsterrit minstens 15 keer. Tent, luchtbedje, wat gerei voor de persoonlijke verzorging en een uit de kluiten gewassen koekenpan in de bagageruimte van de auto. Het deerde niet of je iets was vergeten als je de hengel en de vliegendoos maar bij je had. 

 

De gemaakte plannen voor 2020 worden dan ruw verstoord en de "reis-voor-drie" wordt resoluut uit de agenda's geveegd. Eén van de maten is onmeunig ziek. Ik besluit toch in  mijn uppie af te reizen. De roep van de vlagzalm is te sterk. Weemoed naar al die onvergetelijke uren in het water en de hang naar de nachten bij het kampvuur zijn waarschijnlijk de dragers onder deze drang.

 

De 1ste halteplaats is het gehucht Atna aan de Glomma. Dit stukje rivier staat bij de vliegvisser te boek als "een moeilijk watertje"! Sterke stromingen, moeilijk bewaadbaar vanwege talloze diepe gaten en een bodem die bezaaid ligt met grote en dikke stenen is echter een paradijs voor de zalmachtige.

 

Het vliegvissen hier vraagt het uiterste van mens en materiaal. Als dan de lijn zich spant en de "lat" zich kromt is de stoot adrenaline hevig. Menig visser komt niet zo ver en houdt het al snel voor gezien. Alleen de aanhouder en de wat meer gelouterde jager heeft hier succes.

 

Steeds weer wisselen van positie, van vlieg en ook van tactiek zijn hier sleutelbegrippen. Als dan later op de avond, vlak voor dat de duisternis z'n intrede doet, de visser als enige nog effe een aantal visjes weet te scoren kan de avond niet meer stuk. Eerlijk is eerlijk: hij bleek ook de enige die tot op kruishoogte het steenkoude water nog meende te moeten trotseren....... 

 

Een 100-tal kilometers verder noordelijk ligt ook weer aan de Glomma de 2e halte: Kvennan. Geen vliegvisser op deze aardbol die deze plek niet kent. Befaamd om z'n legendarische hoeveelheid aan grote vlagzalmen. Ook hier is het "fly-only". De Glomma is daar goed toegankelijk, zelfs de vliegvisser met de meer gezegende leeftijd hoeft hier het wadend vissen niet te worden ontraden. Het gebruik van een waadstok wordt dan weer wel sterk aanbevolen.

 

Op mooie zomeravonden, ja zelfs tot laat in de maand september, kan het zo maar gebeuren dat je meerdere "maatse" vissen weet te verschalken. Dit jaar moeten de resultaten door de tropische temperaturen in Europa drastisch naar beneden worden bijgesteld. Met de droge vlieg zijn zelfs nauwelijks resultaten te behalen. Wat dan nog rest is de nimpf.

 

Aan de Grimsa richt ik het derde bivak in. Prachtig natuurgebied onder de rook van Trondheim. Een rivier met kraakhelder water en in de stroomversnellingen mooie forellen. Tussen de stroomversnellingen  kan in het knie-diepe water de strijd met de Grayling worden aangegaan. Werkelijk een paradijs voor de vliegvisser en de hengeldruk is er bijzonder laag.  Ruim 18 kilometer goed toegankelijk water en ook hier: "fly-only".

 

Aan alles komt een eind. Daarin verschilt deze "reis-voor-één" niets in de 15 die hieraan vooraf gingen. Door alle drang om vooral (lees: uitsluitend) met vliegvissen bezig te zijn, is het dagelijks verschonen van "klein textiel" er vaak bij ingeschoten.

 

Met handwarm water wordt voorzichtig het dunne katoentje van de tere huid geweekt. Dan het enige en tevens laatste schone setje opduikelen dat achter de hand is gehouden voor noodgevallen of de terugreis. De omhelzing bij thuiskomst hoeft daardoor aan intensiteit niets in te boeten .......... !

 

Ach, .......... een verhaal hoeft niet per-sé waar te zijn, as't maar mooi is!