ALBANIË 2022

Tekst en foto's: Herman van Voorst

 

Via Italië reizen wij in het voorjaar naar de Balkan. Een mooie tocht dwars door het grootste museum ter wereld. Het enige museum ook waarin je met de auto mag rondrijden. In Brindisi nemen we de nachtboot naar Albanië, waar we de volgende ochtend uitgeslapen de haven van Vloré binnenlopen.

 

Met eigen camper op reis naar de Balkan met als speerpunt Albanië. Voor velen wellicht nog altijd een onbekende regio. Een regio die niet bij iedereen boven aan de bucketlijst staat. Misschien komt dat wel door de oorlogen en de etnische spanningen die nog vers in ieders geheugen liggen. Wij waren in elk geval erg onder de indruk. Dat de Balkan mooi is wisten we uit reisverslagen van anderen, maar onze eigen indrukken doen daar nog een schepje bovenop. Een aanrader dus, zeker voor de camperaar.

 

Albanië is een combinatie van bergen, bossen, meren wetlands en stranden. Tikkeltje groter misschien dan België, maar er wonen amper 3 miljoen mensen. Het is de leegheid die ons het meeste opviel. Naast mooie bergregio's is er ook nog een slordige 350 kilometer strand. Als er al toeristen naar Albanië komen, dan zul je ze vooral langs de kust vinden.

 

Het is één van de armste landen binnen Europa en je hoeft geen econoom te zijn om te zien dat Albanië er niet best voor staat. Een gemiddeld maandloon ligt om en nabij de 300 Euro. Bizar te weten dat de informele economie minstens zo groot is als de formele economie. Corruptie is er aan de orde van de dag. Als toerist merk je daar overigens helemaal niks van. Grote supermarkten zijn er niet en betalen met je plastickaart is bijna nergens mogelijk.

 

Je zou het niet verwachten, zo'n 30 jaar na dato, toch is de erfenis van het communisme nog altijd overal aanwezig. Kijk alleen al naar al die honderden verlaten bunkers en fabriekscomplexen die je in het landschap aantreft. In Tirana bezochten wij "Bunk'Art", een galerij van foto's en voorwerpen in een tunnelstelsel dat eind jaren 70 voor de partijtop als antinucleaire bunker gegraven is. In aparte vleugels zie je authentiek ingerichtte kamers waar Enver Hoxha en zijn trawanten hun kantoren hadden.

 

Albanië heeft inmiddels 15 Nationale Parken. We hebben er meerdere bezocht. Het NP Butrin bijvoorbeeld, pal aan de grens met Griekenland, was een waar genot om te bezoeken. Maar NP Valboné vonden wij zelf de mooiste. Deze ligt in de Albanese Alpen. Erg in trek ook bij wandelaars getuige het grote aantal uitgezette routes. Hier in het noorden hebben we ook nog een traject per veerboot afgelegd.  Naar verluidt één van de mooiste vaarroutes van Europa. Dat nemen we vooralsnog maar voor kennisgeving aan. We moesten de camper achterwaarts de boot op manoeuvreren. Dat was nog wel een dingetje, maar de "bootsman" loodste ons loepzuiver richting achterdek. De tocht over het Komanmeer duurt ongeveer 3 uur en je waant je tijdens de vaart ergens in Zwitserland. Aan het eind van de tocht duik je vanaf de aanlegplaats in een kilometers lange tunnel. Daarna gaat de route over een erbarmelijk slechte weg richting "elders".

 

Maar ook het zuidoosten kent mooie bergachtige regio's. Hier vindt je o.a. de grootste bergkloven van Albanië, zoals de Osumi-canyon, die de Albanesen zelf trots de Albanese Grand Canyon noemen. Wij kiezen voor een behoorlijk uitdagende bergweg omhoog en vinden ver boven de canyon verheven een pracht plek voor de nacht.

 

Een volksgebruik dat de eeuwen heeft overleefd, is dat van de bloedwraak, de vergelding van onrecht door het laten vloeien van bloed. De traditie vindt zijn oorsprong in de Kanun, een verzameling wetteksten uit de middeleeuwen. Deze zitten voor een deel nog altijd diep geworteld in het leven van met name de bergbewoners in het noorden en de aansluitende regio's in Montenegro. Het is de eer van de familie, die in de Karun boven alles staat. Wordt de eer geschonden dan moet dit met de dood gewroken worden. De schrijver Aard den Doolaard besteedt in zijn roman "Herberg met het hoefijzer" volop aandacht aan dit volksgebruik. Het boek was vroeger vaste kost op de middelbare school, weet je nog!

 

Waarom met de camper naar Albanië.

1)    De natuur is overweldigend, en dat geldt ook voor de omringende landen van de Balkan. Het vele groen, de hoge bergen, de kronkelende rivieren, de turquoise meren en de baaien langs de kust. Wij waren hier in het voorjaar en dan staan de velden bomnvol bloeiende bloemen en kruidgewassen. Door die mooie natuur, in combinatie met de hoge bergen, tref je met de regelmaat van de klok mooie viewpoints aan die je bijna dwingen even te stoppen. Ongelooflijk, wat een diversiteit in een relatief kleine regio.

 

2)    Waanzinnig mooie autoroutes. Hou je van autorijden en rij je graag mooie routes, nou dan zit je hier eerste rang. Dat geldt trouens ook voor een land als Montenegro. Wij vonden het rijden in beide landen een feest. Bedenk wel dat veel wegen bij lange na niet het kwaliteitsniveau hebben van wat we in NL gewend zijn. Sommige zijn best spannend en vragen het nodige van chauffeur en machine. Af en toe moesten we omkeren omdat de weg of te smal, te stijl of te slecht werd. We hebben in ieder geval veel plezier gehad van de relatief grote bodemvrijheid die onze camper heeft, zodat we menig spannende route hebben kunnen rijden.

 

3)    Toerisme staat nog in de kinderschoenen. Op enkele plekken langs de kust na struikel je niet over de vakantiegangers. Ruim voldoende onontdekte gebieden dus.

 

4)    De mensen die wij ontmoet hebben waren bijzonder vriendelijk, behulpzaam en soms zelfs zeer gastvrij. Mensen maken graag een praatje met je, alhoewel de taal al snel een vervelende drempel is. Soms komen mensen spontaan een paar appels brengen of wordt je gevraagd bij hun thuis een glas zelfgemaakt vruchtensap te drinken. Stuk voor stuk waren dat altijd weer leuke ervaringen.

 

5)    Veilig is naar ons idee Albanië zeker wel. Er is in de jaren 90 veel ellende geweest op de Balkan. Vanuit dat perspectief is het dus absoluut veilig te noemen. Ofschoon de etnische spanningen er tot op de dag van vandaag nog volop zijn, is het wel zo dat de mensen rust willen. Campings zijn er nauwelijks en officiële camperplaatsen al helemaal niet. Als je met de camper onderweg bent is dus het wildkamperen de enige optie. Wij hebben daarmee ook hier alleen maar goede ervaringen opgedaan. Doorgaans blijven de locals, als ze er al zijn, op gepaste afstand en respecteren jou wens van het vrijcamperen.